همه‌ی ما تجربه‌ی جالب از دست دادن دندان شیری خود را به یاد داریم. حال پژوهشگران نسبت به این موضوع کنجکاو شده‌اند و حس کودکان را نسبت به این مسئله مورد بررسی قرار داده‌اند.

ترس، شرمندگی، شادی یا افتخار؟ کودکان چه احساسی هنگام از دست دادن اولین دندان شیری خود دارند؟ گروه پژوهشی از دانشگاه زوریخ طی مطالعات خود متوجه شدند که کودکان در هنگام تجربه‌ی از دست دادن اولین دندان شیری خود عمدتا احساس مثبتی دارند. این مطالعه همچنین نشان می‌دهد که تجربه‌ی مراجعات قبلی کودک به دندانپزشک، روابط کودک با والدین و میزان تحصیلات پدر و مادر نیز در این تجربه او مؤثر هستند.

دندان‌های شیری اولین سری از دندان‌ها هستند که در دهان کودک می‌رویند. این دندان‌ها معمولا در سنین کودکی می‌افتند و با دندان‌های دائمی جایگزین می‌شوند. اغلب کودکان اولین دندان شیری خود را در ۶ سالگی از دست می‌دهند؛ دندان‌ها در ابتدا لق شده و به  مرور ضعیف‌تر شده و در نهایت می‌افتند و جای خالی آن با دندان‌های دائمی پر می‌شود. این فرایند تدریجی یکی از اولین تغییرات بیولوژیکی بدن ماست که کودکان به‌طور آگاهانه آن را تجربه می‌کنند. احساسات این مرحله از زندگی کودکان بسیار متفاوت است از احساس شادی بخاطر پیوستن به دنیای بزرگترها تا احساس ترس به خاطر از دست دادن عضوی از بدنشان.

والدین از احساسات مثبت کودکشان می‌گویند

یک تیم بین رشته‌ای از پژوهشگرانان دندانپزشکی و روانشناسان توسعه و سلامت در دانشگاه زوریخ، با همکاری دانشکده دندانپزشکی دانشکده شهر زوریخ، احساساتی که کودکان هنگام از دست دادن اولین دندان شیری خود تجربه می‌کنند و عوامل مؤثر بر آن را مورد بررسی قرار دادند. این تیم پژوهشی تعدادی از والدین کودکانی که حداقل یک دندان شیری خود را از دست داده بودند مورد بررسی قرار دادند و از حس فرزندشان در مورد از دست دادن دندان شیری‌شان پرسیدند. از ۱۳۰۰ پاسخ دریافت شده در این مطالعه حدود ۸۰ درصد والدین حس مثبت فرزندشان را گزارش دادند و تنها ۲۰ درصد از والدین از حس منفی کودک خود درباره این مسئله صحبت کردند. رافائل پاتکاس، نویسنده‌ی اول این گروه پژوهشی از دستاورد این مطالعات ابراز خوشحالی کرد؛ زیرا از هر پنج کودک چهار نفر از آن‌ها مانند دندانپزشکان و والدینشان از دست دادن دندان شیری‌شان را امری مثبت می‌دانند.

هرچه روییدن دندان بیشتر زمان ببرد کودک در نهایت احساس خوشایندتری خواهد داشت

پژوهشگران دریافتند که تجربه‌ی مراجعات قبلی کودک به دندانپزشک در حس او نسبت به از دست دادن دندان شیری‌اش مؤثر است. کودکانی که علت مراجعه‌ی قبلی‌شان به دندان پزشک به علت پوسیدگی دندان بوده است به علت حس گناه یا شرمی که آن موقع  تجربه کردند کمتر حس مثبت در مورد از دست دادن اولین دندان شیری خود به نسبت دیگر کودکان بروز می‌دهند.

اما کودکانی که مراجعه‌ی آن‌ها به دندانپزشک به‌خاطر حادثه‌ای یا یک اتفاق غیرمنتظره بوده حس مثبت‌تری نسبت به کودکان گروه قبل دارند. به‌گفته ی رافائل پاتکاس یک توضیح درمورد این مسئله که کودکانی که دندان‌شان طی یک حادثه دچار آسیب دیدگی شده است، حس مثبتی نسبت به از دست دادن دندان شیری خود دارند، این است که روند از دست دادن دندان شیری امری تدریجی و قابل پیش‌بینی برای کودک است. همچنین هر چه دوره‌ی از دست دادن دندان شیری و روییدن دندان دائمی طولانی‌تر باشد، کودک درنهایت احساس بهتری خواهد داشت و بیشتر به خود افتخار می‌کند.

تحصیلات والدین و عناصر فرهنگی

پژوهش انجام‌شده نشان می‌دهد که عوامل اجتماعی نیز در حس کودک نسبت به این موضوع مؤثر است. برای مثال کودکانی که والدین تحصیل‌کرده دارند و پدر و مادر آن‌ها اهل کشورهای غربی نیستند نسبت به از دست دادن دندان شیری خود حس بهتری داشتند. همچنین طبق این مطالعات سبک آموزشی والدین، هنجارهای آن‌ها در مورد کودکان و مراسم‌های احتمالی که والدین برای فرزندشان در این دوره از زندگی‌اش برگزار می‌کنند در حس کودک مؤثر خواهد بود.

به‌گفته‌ی مورتیز دام، استاد روانشناسی دانشگاه UZH، کودکان تجربیات قبلی مربوط به دندان‌هایشان را در تکامل عاطفی خود ادغام می‌کنند. این یافته هم برای والدین و هم برای دندانپزشکان بسیار حائز اهمیت است. به‌خصوص در زمانی که دندان کودک دچار پوسیدگی شده است، ارتباط با احتیاط با کودک و توجه به احساسات او، کودک را در ارتباط با دندانپزشکان و سلامت آینده‌اش در مسیر مثبت تری قرار خواهد داد.

منبع : زومیت

وحید پویان در گفت‌وگو با خبرنگار سلامت خبرگزاری تسنیم، اظهار داشت: اگرچه برای اتیسم، درمان قطعی وجود ندارد ولی در صورت شناسایی این اختلال، پیش از 3 سالگی می‌توان تا حدود زیادی از پیشرفت آن جلوگیری کرد و کودک را به روند طبیعی زندگی و تعامل با دیگران بازگرداند.

وی تصریح کرد: نقض در برقراری ارتباط، خودداری از تعاملات اجتماعی، وجود الگوهای تکراری در رفتار، رفتارهای کلیشه ای، عدم برقراری تماس چشمی و تاخیر در شروع تکلم از جمله علائم طیف اتیسم است که والدین باید در خلق و خوی کودکان خود مورد توجه و ریزبینی قرار دهند.

پویان تاخیر در شروع تکلم را یکی دیگر از علائم اتیسم دانست و افزود: حدود 40 درصد از کودکان مبتلا به اوتیسم اصلا حرف نمی‌زنند و 60 درصد دیگر دیرتر از هم سن های خود شروع به صحبت کردن می‌کنند و در بیشتر موارد عادت به تکرار کردن حرف‌ها و پرسش‌های دیگران دارند.

این متخصص گفتار درمانی اضافه کرد: تحقیقات صورت گرفته نشان می‌دهد که 95 درصد کودکان اتیسم حداقل یک مشکل و یا علامت پزشکی دیگری نظیر تشنج، بیش فعالی، اختلالات خواب، مشکلات تغذیه، وزوز گوش، علائم حرکتی، اضطراب و حتی خودآزاری را دارند، موضوعی که اگر به سرعت در دوران کودکی شناسایی و مورد درمان قرار نگیرید در سنین بالاتر به عارضه ای حاد مبدل خواهد شد.

پویان ابراز کرد: یکی دیگر از نشانه‌هایی که والدین می‌توانند از طریق آن اختلال اتیسم فرزندان خود را شناسایی کنند، اکو یا تکرار بی هدف کلمات یا عبارات است ضمن اینکه این کودکان واکنش شدیدی نسبت به تغییرات محیطی دارند و بیشتر تمایل به ردیف گذاشتن و منظم کردن اشیاء دارند.

 وی با بیان اینکه کودکان اتیسم به جای کلام بیشتر با استفاده از اشاره منظور خود را می‌رسانند، افزود: شاید این رفتار در بین همه کودکان زیر 3 سال مشترک باشد اما تکرار این روند و اصرار کودک در عدم تکلم، موضوعی با اهمیت است که والدین باید با ریزبینی این رفتارها را زیرنظر بگیرند.

 پویان خاطرنشان کرد: شناسایی این اختلال تا قبل از 3 سالگی موضوعی با اهمیت در روند درمان به حساب می آید بر همین اساس به خانواده ها توصیه می شود تا پیش از 5 سالگی برای غربالگری و تشخیص اتیسم به متخصص گفتاردرمانی یا روانپزشک کودکان مراجعه کنند.

منبع : خبرگزاری تسنیم

هر چه انرژی بیشتری داشته باشید، خلاق‌تر می‌شوید و قطعاً هر چه خلاق‌تر باشید، در انتهای روز احساس رضایت بیشتری خواهید داشت.به جای آن که خسته و دلزده از محل کار به منزل بروید، با روحیه بهتر و سرحال‌تری عازم خواهید شد. برای حفظ و افزایش انرژی در محل کار و جلوگیری از خستگی، راه‌های زیادی وجود دارد. شاید هر یک از راه‌های زیر تأثیر اندکی داشته باشد، اما مجموع آنها می‌تواند به بالا رفتن سطح تحمل شما کمک کند و از شما کارمند خستگی‌ناپذیری بسازد.برای جلوگیری از خستگی هنگام کار، این مطلب از آکاایران را بخوانید.

جلوگیری از خستگی هنگام کار با این روش ها

1. موفقیت های کوچکتان را یادداشت کنید:

اگر شما روی پروژه ی طولانی مدتی کار می کنید انتظار طولانی برای موفقیت برایتان سخت است. به جای آن روی موفقیت ها و پیشرفت های کوچک تمرکز کنید

2. نظرات را بیان کنید:

قبل از اینکه کارتان را شروع کنید با راه حل هایی مواجه می شوید که به آنها نیاز دارید، مثل اینکه حقیقت را در یابید و احساس را رها کنید. این آسان ترین کار است که متوجه شوید چه چیزی باعث استرس شما می شود.

3. میان روز استراحتی داشته باشید:

نشستن تمام طول روز هم به ذهن و هم به بدن صدمه میزند، قبل از این که خسته شوید سعی کنید در طول کار استراحت 15 دقیقه ای داشته باشید.

4. راه حل های سودمندی پیدا کنید:

شرکت شما آخرین تکنولوژی روز را ندارد و رئیس شما امکان عیب زدایی از کار را نمی دهد، این وظیفه شماست که تکنولوژی جدیدی پیدا کنید که باعث ذخیره زمان شما شود. به روز باشید و خارج از بخش خودتان از دیگران سوال بپرسید که چه در صنعت میگذرد.

5. مراقب بدن و ذهنتان باشید:

درد می تواند یکی از نشانه های خستگی از کار و استرس باشد، این درد ها شامل خواب آلودگی، عدم تمرکز و اختلال خواب باشد. شما اهمیت درست غذا خوردن و ورزش کردن را می دانید پس به آن عمل کنید. تمرین یوگا یکی از راههای بهبود سلامتی است که پیشنهاد می شود.

6. بعد از ساعت کاری خاموش باشید:

بدون شک 24 ساعته در اختیار کار بودن خسته کننده خواهد بود. با رئیستان هماهنگ باشید که شما بعد از ساعت کاری در دسترس نیستید، مگر در شرایط خاص. محدودیتی برای خواندن پیام و ایمیل های خود تعیین کنید.

منبع : آکاایران

عادات روزانه پولدارها و غیرپولدارها به شدت متفاوت است آدم های پولدار و ثروتمند عادت هایی دارند که ممکن است برای شما هم جالب باشد. در ادامه این بخش 9 عادت مشترک آدم های پولدار را به شما می گوییم.

امرسون کبیر می گوید، به من بگو چطور می اندیشی تا به تو گویم تو که هستی. بطور مشخص در تمام کتاب های رموز کامیابی و کسب ثروت به اهمیت تفکر مثبت و منفی پرداخته شده است از این رو می توان با آگاهی از چگونگی اندیشه افراد جامعه، تا اندازه زیادی وضعیت معاش و زندگی آنها را نیز حدس زد. بیخود نیست که افراد پولدار رفتارهایی شبیه به هم داشته و افراد فقیر نیز از یک سبک زندگی و افکار پیروی می کنند.

«تام کارلی»، محقق آمریکایی برای مدت پنج سال، عادات روزانه ۲۳۳ پولدار و ۱۲۸ فرد با وضع خراب مالی را دنبال کرد و کتاب پر Rich Habits را نوشت. او در این کتاب ۲۰۰ رفتار مشترک میان پولدارها را شناسایی می کند و توضیح می دهد که عادات روزانه پولدارها و غیرپولدارها به شدت متفاوت است و با توجه به عادات روزانه یک شخص می توان وضعیت مالی اش را پیش بینی کرد. او در تحقیقات خود درباره طبقه پولدار نوشته: «جالب این جاست که ۸۵ تا ۸۸ درصد میلیونرهای آمریکایی پولدارهایی خودساخته و نسل اولی هستند.»

عادت مشترک آدم های پولدار چیست؟

• حدود ۶۷ درصد پولدارها اهداف شان را روی کاغذ می آورند و فقط ۱۷ درصد بی پول ها از این کارها می کنند.
• حدود ۸۰ درصد پولدارها روی «یک» هدف مشخص تمرکز کرده اند و فقط ۱۲ درصد بی پول ها چنین کاری می کنند.
• حدود ۷۶ درصد پولدارها چهار روز در هفته ورزش می کنند ولی ۲۳ درصد بی پول ها اهل ورزش مرتب هستند.
• حدود ۸۰ درصد پولدارها به دیگران زنگ می زنند تا تولدشان را تبریک بگویند ولی فقط  ۱۱ درصد بی پول ها چنین کاری می کنند.
• حدود ۶۳ درصد پولدارها موقع رفتن سر کار به کتاب های صوتی گوش می دهند ولی فقط ۵ درصد بی پول ها چنین عادتی دارند.
• حدود ۸۱ درصد پولدارها کارهایی را که باید در طول روز انجام بدهند، فهرست می کنند ولی فقط ۱۹ درصد بی پول ها to-do list دارند.
• حدود ۷۰ درصد پولدارها روزانه کمتر از ۳۰۰ کالری هله هوله (junk food) مصرف می کنند و حدود ۹۷ درصد بی پول ها روزانه بیشتر از ۳۰۰ کالری هله هوله می خورند.
• حدود ۶۳ درصد والدین پولدار، بچه هایشان را مجبور می کنند که ماهی دو جلد یا بیشتر کتاب غیرداستانی بخوانند و فقط ۳ درصد بی پول ها چنین عادتی دارند.
• حدود ۸۸ درصد پولدارها روزی نیم ساعت یا بیشتر را به مطالعه با هدف کاری یا آموزشی می گذرانند و فقط ۲ درصد بی پول ها چنین عادتی دارند.

منبع : آکاایران

وحید اکبری متخصص و کارشناس ارشد روانشناسی بالینی در گفتگو با خبرنگار حوزه ازدواج و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، در خصوص ویژگی زوج‌های خوشبخت اظهار کرد: گاهی برای ما این سوال ایجاد می‌شود که چطور فلان زوج انقدر احساس شادی و خوشبختی می‌کنند درحالی‌ که ما با داشتن امکانات و بعضاً رفاه بیشتر این‌طور نیستیم.

وی افزود: تحقیقات گسترده نشان داده شده است که زوج‌های شاد و خوشحال دارای ویژگی هایی هستند.

این روانشناس گفت: بسیاری از مشکلات زوجین در صورتی که توجه خود را از روی مشکل همسرشان بردارند، حل می‌شود.برای مثال به جای اینکه دائما روی عیوب همسرشان دست بگذارند و بگویند این رفتارش آزارم می‌دهد به چیزهایی که از جانب او باعث شادی و لذت شما می شود تمرکز کنند.

اکبری با اشاره به اینکه زوجین باید بنای زندگی را بر اعتماد بگذارند، گفت: همه‌ی زوج‌ها اختلافاتی دارند، اما این‌که چطور  از پس اختلافات بر بیایند به رابطه‌ی آنها معنا می‌بخشد.

وی ادامه داد: بیشتر اختلافات به خاطر مسائل کوچک است که به راحتی قابل حل می‌باشد. پس قبل از اینکه عصبانی شوید، کمی به عقب برگردید و وسیع‌تر به قضیه نگاه کنید. به جای سوء‌ظن و خشم، به همسرتان اعتماد بیشتری داشته باشید و تا جایی که امکان دارد، او را ببخشید.

این روانشناس با بیان اینکه زوج های خوشبخت خودشان را هم به طور مجزا دوست دارند، اظهار کرد: افراد در یک رابطه همدیگر را دوست دارند اما برای این‌که واقعاً شاد باشند لازم است که اول خودشان را دوست داشته باشند.

اکبری با اشاره به اینکه زوجین نباید برای تغییر یکدیگر تلاش کنند، افزود: هر کسی دوست دارد به خاطر چیزی که هست از او قدردانی شود، بنابراین یک رابطه‌ی شاد شامل دو نفری است که همدیگر را به خاطر همان چیزی که هستند دوست دارند.

وی تشریح کرد: زوج های شاد و خوشبخت افرادی  هستند که  یکدیگر بودن را دوست دارند و همه باید از اینکه در کنار شریک زندگی خود قرار می گیرند، افتخار کنند.

منبع : باشگاه خبرنگاران جوان

از لحاظ فردی هرکسی مسئول نیاز های عاطفی خویش است و باید آنها را پر کند. اما ما معتقدیم ۴ نیاز روحی اساسی وجود دارد: «نیاز به دوست داشتن و دوست داشته شدن»، «نیاز به تعلق داشتن»، «نیاز به داشتن تصور ذهنی خوب از خود» و «نیاز به آزادی» و اما خواسته های همسرتان از شما:

۱) هر روز به او بگویید که دوستش دارید : هر کسی دوست دارد تایید شود و بداند که اطرافیان او را دوست دارند. بهترین راه برای تایید همسرتان (که برایش بسیار مهم است) اینست که خیلی ساده هر روز به او بگویید دوستش دارید. گاهی دستانش را بفشارید و این جمله را زمانی که شما را بدرقه میکند بگویید.

۲) درک کردن و بخشش داشتن: روزهایی هست که همسرتان اشتباهاتی انجام دهد و یا کمتر به شما رسیدگی کند. همیشه به خاطر داشته باشید که هیچ کس کامل نیست. در این مواقع خواسته همسرتان این است که او را درک کنید و او خود را سزاوار بخشش شما می داند. بدانید که هیچ رابطه ای بدون بخشش دوام ندارد.

۳) گفتگو کنید: نگذارید کار به جایی برسد که هیچ حرفی با همسرتان نداشته باشید درباره بچه ها کارتان و حتی آب و هوا با هم صحبت کنید.چرا که گفتگو نکردن اولین جرقه های یک رابطه سرد است.

۴) وقتی برای همسر و فرزندانتان اختصاص دهید: این زمان به دست شما محقق می شود و باید کیفیت با هم بودن را بالا ببرید یعنی تمام طرح ها و برنامه های آن روز را به میل آنها هماهنگ کنید. فقط خالی کردن برنامه روزانه برای با هم بودن کافی نیست بلکه باید برای این زمان برنامه ریزی کنید و به خود ثابت کنید که برای عزیزترین های زندگی تان عشق و احترام قائلید.

۵) بیشتر بگویید بله به جای نه : عادت به منفی نگری و مخالفت شما را از عزیزانتان دور میکند. سعی کنید در برابر بعضی خواسته ها نه نگویید. با گفتن همین کلمه ساده «بله» همسرتان را متعجب و خوشحال کنید.

۶ ) خوب گوش دهید: همسرتان را با این مهارت می توانید عاشق تر کنید. همسر شما فقط گوش های شما را برای شنیدن نمی خواهد بلکه باید با قلبتان به او گوش دهید و او را بفهمید.

۷) دلبستگی و مهربانی: چقدر در طول روز به همسرتان می گویید لطفا یا متشکرم یا اورا می بوسید. متاسفانه بعضی از زوجین فراموش می کنند با هم مهربان باشند و این کلید موفقیت را در زندگی از دست می دهند.

۸ ) بعضی از وظایف خانه و کودک را با هم تقسیم کنید : یکی از مهمترین دعواهای شویی بر سر همین مسئله جزئی است. خرده کاری های خانه و بچه ها تنها مسائل همسرتان نیستند چه خوب است کمی غرور و سبقه خانودگی خود را کنار بگذارید و با این کار زندگی شیرین تری داشته باشید. شاید اوائل سخت باشد اما خود کم کم معجزه اندک کمک به همسر را خواهید دید.

۹ ) اوغات فراغت و برنامه ریزی : اگر همسر شما شاغل است ساعات بیکاری او و اگر همسرتان شاغل نیست خود به او مرخصی دهید. این روزها بگذارید او آزاد باشد و نگران بچه ها، شما، خانه و نباشد. بگذارید در این اوغات فراغت به خود و خواسته های شخصی اش برسد.

۱۰ ) به او سفارش کنید و خود نیز مراقب سلامت روحی و جسمی خودتان باشید: بسیاری از مردان مراقب سلامتی خود نیستند و این برای همسرانشان مشکل بوجود می آورد و این افراد به سلامتی طرف مقبل هم اهمیت نمی دهند ولی بخاطر داشته باشد همسرتان نمی تواند مدام دنبال شما باشد. چرا که او عشق شما و همسر شماست نه مادرتان و خود نیاز به توجه دارد; پس به سلامتی خود و او اهمیت دهید.

منبع : بیتوته

اختلال شخصیت پارانوئید، اختلالی است که در آن شخص به شکلی بیمارگونه کنترل تمام رابطه را در دست گیرد و به استقلال طرف مقابلش هیچ اهمیتی ندهد و هرنوع شک و بدگمانی در مورد او را طبیعی بداند؛ او این احساس را به گردن طرف مقابل می‌اندازد و می‌گوید شکاک بودن من به خاطر بی بند و باری‌های توست.

وی در ادامه بیان کرد: اگر زنی با مردی پارانوئید آشنا شود، در ابتدا خواهد دید که آن مرد از ارتباط او با اطرافیان منزجر است. از زمان رفتن به دانشگاه از افرادی که در سرویس حمل و نقل هستند تا اساتید و همکلاسی‌ها، به همه شک دارد و او را مورد بازپرسی و سرزنش قرار می‌دهد. این رفتار به مرور به خشونت کشیده می‌شود، برای همین زن با م کورکورانه  اطرافیان درس خواندن را متوقف می‌کند و در خانه می‌ماند، اما مشکل حل نمی‌شود و فرد پارانوئید این دفعه به سطح روابط اعضای خانواده و علاقه آنان به هم مشکوک می‌شود.

این روانشناس گفت: از طرفی اگر زنی دارای این اختلال شخصیت باشد، هر نوع ارتباط انسانی یا کاری با یک زن را برای مرد ممنوع می‌کند، بعد از آن او را در رابطه با زن‌های خانواده نیز محدود و یا به صورت آزار دهنده‌ای تحت کنترل می‌گیرد و در ابتدا قربانی به خودش می‌گوید رفتار طرف مقابل از روی حساسیت معمول یا علاقه زیاد است، اما در ادامه متوجه می‌شود که این شک‌ها بیشتر شده است.

اکبری با بیان اینکه این محدودیت‌ها هر نوع فعالیت فردی، اجتماعی و خانوادگی را فلج می‌کند، عنوان کرد: فرد مبتلا به این شخصیت می‌تواند حس ترحم طرف مقابل را برانگیزد یا حتی با زیرکی در او احساس گناه ایجاد کند، وقتی هم می‌بیند که طرف مقابل قصد جدایی دارد، برای این اتهامات دلیل پیدا می‌کند.

وی افزود: مشکل برای کسی که با فرد مبتلا به پارانوئید ارتباط دارد زمانی بیشتر می‌شود که فکر می‌کند با محدود کردن خواسته‌های خود یا انجام نکاتی که او مدعی است، به آرامش می‌رسد و باعث از بین رفتن شک و عدم اطمینانش می‌شود، در حالی که چنین نیست و فرد مبتلا به پارانوئید تمام حرکات، رفتار و گفتمان طرف مقابلش را فقط از دید خیانت ترجمه و تفسیر می‌کند.

منبع : باشگاه خبرنگاران جوان

به این مطلب امتیاز دهید 0% 0%

  ربابه روزبه  اظهار کرد: هراس اجتماعی، ترس غیرمنطقی، شدید و مداوم از یک فعالیت یا وضعیت اجتماعی خاص است. البته این ترس در برخی افراد به یک یا دو موقعیت خاص مانند صحبت کردن در عموم یا شروع گفت‌وگو محدود است، اما بعضی دیگر بسیار مضطرب هستند و از هرگونه وضعیت اجتماعی ترس دارند.

این مشاور با بیان این‌که سن شروع اختلال فوبیای اجتماعی بین ۱۱ تا ۱۹ سالگی (نوجوانی) است، ادامه داد: افراد مبتلا به اختلال هراس اجتماعی از یک یا چند موقعیت اجتماعی و یا عملکردی که در معرض بررسی دقیق دیگران است، ترس دارند. به عنوان مثال، ملاقات با افراد ناآشنا، مورد مشاهده قرار گرفتن هنگام غذا خوردن، صحبت کردن یا انجام عملی خاص، این قبیل افراد را به شدت آزار می‌دهد.

وی با بیان این‌که مبتلایان به این نوع اختلال، همیشه می‌ترسند که با رفتارهای‌شان باعث خجالت‌زدگی و یا ارزیابی منفی از طرف دیگران شوند، افزود: در واقع قرار گرفتن در معرض شرایط اجتماعی تقریبا همیشه مبتلایان به اختلال هراس اجتماعی را دچار اضطراب شدید می‌کند. علاوه بر این، چنین افرادی اگر ناچار به قرار گرفتن در موقعیت‌های اجتماعی باشند، اضطراب و ترس شدیدی را تحمل می‌کنند.

روزبه با تاکید بر این‌که مبتلایان به اختلال هراس اجتماعی، در موقعیت‌های اجتماعی، خودآگاهی داشته و با علایمی مانند شرم شدید، دل‌درد، ضربان قلب بالا، سرگیجه و حتی گریه دست و پنجه نرم می‌کنند، تصریح کرد: داشتن ترس مداوم، شدید و مزمن از مورد تماشا واقع شدن و قضاوت دیگران، داشتن نشانه‌های جسمانی اضطراب، همچنین احساس تردید برای صحبت با همکلاسی‌ها یا هم گروهی‌ها (اجتناب از تماس با چشم، تنها نشستن هنگام ناهار و اجتناب از صحبت کردن در پروژه‌های گروهی) از دیگر علایم هراس اجتماعی است.

این روان‌شناس با اشاره به این‌که نشانه‌ها معمولا شش ماه یا بیشتر وجود دارد، یادآور شد: اگر این نشانه‌ها ما را از انجام فعالیت‌هایی که دوست داریم دور کرده و یا پیدا کردن و نگه داشتن دوست را برای‌مان مشکل کرده است، باید به فکر درمان آن باشیم. در همین راستا، باید با یک روان‌شناس که در درمان اختلال هراس اجتماعی تخصص دارد صحبت کنیم.

روزبه خاطرنشان کرد: قبل از هر چیز، مهم است بدانیم که اگر از این اختلال رنج می‌بریم، به این معنی نیست که غیرطبیعی هستیم و راه درمانی وجود ندارد. اما عدم پیگیری برای درمان ممکن است به افسردگی، سوء مصرف مواد مخدر یا الکل، مشکلات تحصیلی، شغلی و کیفیت پایین زندگی منتج شود. این در حالی است که دو روش درمانی موثر برای فوبیای اجتماعی وجود دارد که تجویز دارو و درمان رفتاری و یا ترکیبی از هردو را شامل می‌شود.

یک مسؤل وزارت بهداشت گفت:در مواردی مدیر یا کارفرما ارتباط درست و همدلانه‌ای با کارکنان خود ندارد که همین مسئله باعث بروز استرس در افراد می‌شود،در این شرایط باید با گفتگو و مذاکره،سعی در رفع مشکل داشت و اجازه نداد که دلخوری‌های محیط کار، ریشه‌دار شود.

 علی اسدی درخصوص ضرورت رعایت اصول سلامت روان در محیط کار تاکید کرد: هر شغلی بنا به مختصات ذاتی خود باعث ایجاد استرس در افراد می‌شود، اما با آموزش سبک زندگی برای پیشگیری از بروز استرس از دوران کودکی، آموزش مهارت حل مسئله، فراگرفتن شیوه صحیح برقراری ارتباط با دیگران و در صورت نیاز، مداخلات دارویی باتجویز پزشک متخصص می توان استرس را در محیط کار کنترل کرد.

وی با تاکید براینکه هر فردی به فراخور شغلی که دارد، دچار استرس می‌شود، عنوان کرد: استرس در مشاغلی مانند پزشکی، پرستاری، خبرنگاری و مشاغلی از این قبیل، به دلیل حساسیت‌هایی که دارد، بیشتر است.

معاون دفتر سلامت روانی، اجتماعی و اعتیاد وزارت بهداشت با بیان اینکه گاهی استرس در نتیجه نامتوازن بودن نوع کار با توانمندی افراد ایجاد می‌شود، اظهار کرد: گاهی کار یا مسئولیتی که به افراد محول می‌شود، بالاتر یا پایین تر از سطح توانایی‌های آنان است، ممکن است فردی توانایی فراوان و قابل توجهی برای کار داشته باشد، اما نوع کاری که به وی محول شده است، با نوع توانمندی اش سنخیتی ندارد، در مقابل نیز امکان دارد مسئولیتی به فردی واگذار شود که انجام آن خارج از توانش است و باعث بروز نیتی در وی می‌شود، بنابراین برای کاهش استرس در محیط کار باید بین توانمندی فرد و پستی که برای او در نظر گرفته می شود، تناسبی ایجاد شود.

اسدی گفت: در مواردی نیز ممکن است مدیر یا کارفرما ارتباط درست و همدلانه ای با کارکنان خود نداشته باشد که همین مسئله باعث بروز استرس در افراد می‌شود، در این شرایط باید با گفتگو و مذاکره، سعی در رفع مشکل داشت و اجازه نداد که دلخوری‌های محیط کار، ریشه‌دار شود.

معاون دفتر سلامت روانی، اجتماعی و اعتیاد وزارت بهداشت افزود: افرادی که در شغل شان با ابهام مواجه هستند و نمی‌دانند نقش شان چیست یا قرار است در یک بازه زمانی کوتاه کاری را انجام دهند، در حالیکه انجام آن مستلزم صرف یک یا دو روز زمان است نیز دچار استرس می‌شوند، در این وضعیت نیز باید ابهام در شیفت‌های کاری برطرف شود و برای کاهش استرس نیروهای کار، وظایف همه نیروهای کار به شکل دقیقی تعریف شده باشد.

به گزارش وزارت بهداشت-وی با اشاره به اینکه گاهی فشارها و اختلافات درون خانوادگی نیز باعث بروز استرس در افراد می‌شود، اظهار داشت: در عین حال افرادی نیز وجود دارند که استرسی بودن نوعی اختلال درونی در آنان است که باعث ایجاد اخلال در امور روزمره و کارشان می‌شود که در این حالت باید از کمک روانشناسان و روانپزشکان بهره ببرند.

اسدی با تاکید بر اینکه کنترل استرس گاهی بنا به تشخیص پزشک به مصرف دارو نیاز دارد، بیان کرد: متاسفانه تفکر غلطی در میان مردم وجود دارد مبنی بر این که تصور می‌کنند استرس نیز همانند بیماری سرماخوردگی است که با یک دوره مصرف دارو مرتفع می‌شود، در حالیکه درمان استرس طولانی مدت بوده و نیازمند مصرف دارو به طور منظم است.

معاون دفتر سلامت روانی، اجتماعی و اعتیاد وزارت بهداشت توصیه کرد: افرادی که شاغل هستند، بیشترین زمان خود در طول روز را در محل کار سپری می‌کنند، بنابراین چگونه سپری شدن این مدت زمان، اهمیت دارد، لذا افراد زمانی که احساس کردند استرس شان بیش از حد لزوم است و قادر به کنترل آن با روش‌های مرسوم همچون آموزش مهارت حل مسئله نیستند، حتما به روانپزشک مراجعه کنند تا بر اساس تشخیص پزشک، درمان‌های لازم را دریافت کنند.

منبع: تسنیم